Veritabanı
Türk-Islam tarihinin XIII. ve XIV. yüzyıllarında daha çok Anadolu’da görülen Ahilik, İslam medeniyetinin temel unsurlarını bünyesine almış bir Türk kurumuctur. Anadolu'nun SöŞyâTTîayatmın düzenlenmesinde XIII. yüzyıldan itibaren büyük roToynayan Ahilik, sanatkâr ve esnaf zümreleri arasında yayılın ıs, sosyo-ekonomik özelliği ağır basan bir teşkilât olarak gözükmektedir. Anadolu Türk Ahiliği, gerek Islamî-Abbasi menşei, gerekse İslamî-Türk yorumu bakımından ferdî ve içtimâi sahada gelişerek çok yönlü bir kültürel unsur olmuştur. Bu unsur zaman içinde, Horasan’dan gelen göçer Türkmen kitlelerinin katkıları ile daha yumuşak bir hâl almış ve bütün hayatı kucaklayıcı bir özellik kazanmıştır. Ahiliğin kurucusu olarak bilinen Ahi Evren (1172-1262), esnaf ve sanatkârları bir birlik altında toplayarak sanat ve ticaret ahlakını, üretici ve tüketici çıkarlarını güven altına almak suretiyle toplumda politik ve ekonomik çalkantılar içinde bulunanların yaşama ve direnme gücüne sahip olmalarını sağlamıştır. Ahiler, Osmanlı Devleti’nin kuruluşunda da büyük görev üstlenmişler; büyük t şehirlerde mesleklerine göre çeşitli zümreler oluşturmuşlar; gariplere, kimsesizlere ve gezginlere barınacak bir mekân olarak zâviyeler yaptırmışlardır.
Yazar: Mehmet ŞEKER