FÜTÜVVETNAMELER VE BİR FÜTÜVVETNAME

Fütüvvet, Arapça bir kelimedir. Fütüvvetin tekili fetadır. Bu şekliyle lügatta: genç, delikanlı, cömert, yiğit manasındadır. Fetanın çoğulu fıtyandır. Fütüvvet ise, gençlik, delikanlılık, cömertlik, yiğitlik anlamlarına gelir 

Fütüvvet şeyhlerine Arapça’da “abu-l-fityan, seyyid-al-futuvva dendiği gibi, Farsça’da fütüvvet ehli “fütüvvetdar, cüvan-merd, feta adlarıyla anılmış ve yollarına Arapça’da “al-futuvva”, Farsça’da “fütüvvet” denegelmiştir (Gölpınarh, 1950: 6). İmam-ı Gazali (1964, 213) Fütüvveti, yüksek ahlak ve güzel huylar olarak anlar. İbn’ül Arabi (1980, 444), “El- Fütühat el Mekkiye” adlı eserinde Fütüvvet için şöyle der: Fityan ahaliye iyilikle muamele ederler. Fütüvvette zayıflık yoktur. Bu, yaşlılık ve çocukluk arasıdır, (buluğ çağından 40 yaşma kadar olan devredir). Feta sahiplerine fityan denilir ki, onlar iyi ahlaka sahiptirler, fityan ilim ehlidir. Muaviye bin Ebu Süfyan’a göre Fütüvvet bir kimsenin kendi malına kardeşinin elinin uzanmasından kafi surette rahatsız olmamasıdır. Ebu Bekir Muhammet bin Ahmet Suphi Fütüvveti, iyi ahlaklılık ve çokça bağış olarak izah eder. Cafer Halidi şöyle der: “Fütüvvet insanın kendisini küçük sayıp, Müslümanları yüceltmesidir

Yazar: İbrahim ARSLANOĞLU

Yıl: 2004