BİR İNİSYASYON OLARAK AHİLİK

ÖZET

Türk tarihinde önemli bir yere sahip olan ahilik olgusuyla ilgili ça­lışmalara bakıldığında, çoğu tarihsel yöntemle ele alman bu inceleme­lerin ahiliği, tarihsel, sosyal veya iktisadi yönden değerlendirmeye tabi tuttuğu görülmektedir. Bunlar, ahilik konusunda bilgimize önemli katkı sağlamaktadır. Ancak bu yaklaşımların konunun önemli bir yönünü eksik bıraktığı da apaçıktır. Konuyu fenomenolojik açıdan ele alan bu çalışmada Ahiliğin insanlara sadece belli alanlarda mesleki ve teknik bilgiler vermenin ve bunları denetlemenin ötesindeki ana iş­levinin insanı dönüştürmek olduğu ve bu dönüşümü sağlayacak bir bilgi türünü ve bir süreci gerekli kıldığı diğer bir ifadeyle inisyatik bir süreç olduğu ortaya konulmaktadır. Bu süreç insanı profan/beşeri tec­rübesinin ötesinde bir alana dâhil ederek onun varoluşsal durumunun ontolojik dönüşümünü hedeflemektedir. Bu sürecin sonunda “inisya­tik ölüm ” gerçekleşmekte ve bunun akabinde de yeniden doğuş. Bu yeniden doğan insan, profan varoluş dairesiyle sınırlı olan önceki in­san değil, kutsal bir dünyaya dâhil olmuş ve arketipi gerçekleştirme gayretinde olan insandır. İnisyatik ölüm ve bunun akabindeki yeni­den doğuşla gerçekleştirilmek istenilen şey, insan-ı kâmilin meydana gelmesidir. İnisyasyon sonucunda insan profan varoluştan arındırıla­rak insan-ı kâmile dönüşecektir. Profan insan ölecek ve aynı bedende insan-ı kâmil doğacaktır.

ABSTRACT

Most of the studies dealing with Akhism which has an important place in Turkish history emphasize the historical, social, or economic aspects of phenomena. These studies contribute significantly to our knowledge about the Akhism. However, the fact that these approaches are missing an important aspect of the subject is obvious. Considering Akhism from a phenomenological perspective, this study demonstrates that beyond giving people vocational and technical information in certain domains and controlling them the primary and existential function of Akhism is the transformation of the person!ality and that it requires a special kind of knowledge and a trial period or in other words that it is an initiatory process. The aim of this process is the on­tological transformation of the existential condition of the person by including him in an area which is beyond the profane/human experi­ence. At the end of this process, "initiatory death" is occurring and subsequently a rebirth is taking place. The re-born person is not the previous person limited with a profane existence, but a person incorporated in a sacred world who tries to realize the archetype, effort to per­form a sacred archetype of the human being and has been involved in the world. The initiatory death and the re-naissance which follows it result with the occurrence of the Universal Man. At the end of the ini­tiatory process the person being freed the bounds of profane existence will be transformed into the Universal Man. The profane man will die and within the same body the Universal Man will arise.

Yazar: Ramazan ADIBELLİ

Yıl: 2012